Owce czarnogłówki, zaliczane do ras mięsnych, to grupa owiec, która została wytworzona na drodze procesów twórczych, notowanych od 1860 roku, w których brał udział jej protoplasta z Niemiec oraz czarnogłowe owce mięsne z Wielkiej Brytanii. Prace przebiegały w kierunku wytworzenia owcy mięsnej, charakteryzującej się wełna jednolitą, średnio-grubą w sortymencie BC i C, przystosowaną do zróżnicowanych warunków żywieniowych. Rasa ta funkcjonuje w Polsce pod tą nazwą już od 1922 roku, tzn. od roku utworzenia ksiąg hodowlanych. Pogłowie czarnogłówek bardzo ucierpiało w czasie wojny; pozostało kilkaset sztuk, a wśród nich stare stado zarodowe w Komorowie (woj. wrocławskie).

Biorąc pod uwagę potrzeby przemysłu włókienniczego, przed rokiem 1989 była ona doskonalona również w kierunku wełnistym, później zaniechano tych działań na rzecz prac nad doskonaleniem cech mięsnych, stosując krzyżowanie tych owiec z rasą suffolk i czarnogłówką niemiecka. Od długiego czasu zaniechano tej działalności, można więc uznać że po roku 2000 populacja zachowała ujednolicony charakter pod względem genotypu i użytkowości mięsnej.

Czarnogłówki to owce mięsne, charakteryzujące się bardzo dobrym umięśnieniem i szybkim tempem wzrostu jagniąt. Owce dają znaczną ilość wełny jednolitej, o dobrej gęstości i średniej wysadności. Plenność waha się w granicach 120-140%. Przydatne są do chowu zarówno w małych jak i dużych stadach, w systemie ekstensywnym i intensywnym.